Feb 6, 2013

Γιαννούλης Χαλεπάς: Η κοιμωμένη μου

         Παρακολούθησα την θεατρική παράσταση πέρσι, μέσω κάποιας προσφοράς αλλά σίγουρα και άξιζε κάθε ευρώ ακόμη κ αν είχα πάει άνευ αυτής.
     Το μόνο "μείον" ότι σαν χώρος είχε λίγη θέρμανση (βέβαια ήμουν και κρυωμένη οπότε κρύωνα γενικά).
        Πάμε στα σύν.
Καταπληκτική κοπέλα στο ταμείο. Ζεστό, αληθινό χαμόγελο. Ωραίο τσάι του βουνού, κερασμένο. Χώρος, ζεστός και φιλικός.
    Σκηνή. Καθίσαμε στο πλάι, κ θεώρησα λάθος ότι δεν θα το απολαύσω. Οι ηθοποιοί έστρεφαν το βλέμμα το κορμί, την παρουσία τους, σε κάθε πλευρά. Δεν είχε σημασία που καθόσουν.
    Χωρίς διάλειμμα. Σωστή επιλογή. Η ώρα πέρασε άνετα και σίγουρα η φόρτιση που είχε δημιουργηθεί θα χανόταν.
     Ελάχιστα αντικείμενα χρησιμοποιούνται πέρα από τους ίδιους τους ηθοποιούς. Αρχαία τραγωδία ανάμεσα στα μάρμαρα. Η μητέρα με θύμωσε, ο γιος με συγκίνησε, η ανιψιά με εμψύχωσε.
        Έξτρα θετικό, η παρουσία των ηθοποιών στην έξοδο. Απομυθοποιήση σύμφωνα με κάποιους, αλλά εμένα μου άρεσε που ήταν εκεί για να μας καληνυχτίσουν. Θεωρώ ότι ακόμη και τώρα έναν χρόνο μετά συνεχίζει να είναι δυνατή ανάμνηση. 
      Το προτείνω ανεπιφύλακτα. (Αν το έχετε δει περιμένω και την γνώμη σας)
Kat 

No comments:

Post a Comment

/body